Sorry Franz Josef, we hadden graag kennis met je gemaakt. Maar het regent pijpestelen en zelfs erger dan dat dus gaan we toch maar (iets veiliger) de andere kant op, naar Westport. Prachtige stukken onderweg, natuurlijk het nodige bochtenwerk, en regen. Vooral dat laatste. We stoppen wel in Punakaiki (als ik dat goed schrijf want ik heb niks bij me terwijl ik op deze superlangzame pc dit blog bijwerk en de was probeert te drogen). Pancake rocks. Nou kan het goed regenen, maar dat willen we toch wel zien. En de foto's kunnen best een beetje verregend zijn, dat zijn we zelf ook. Maar die rocks zijn het einde, die moet je echt eigenlijk wel gezien hebben. Wat een natuurwonder. Prachtig zoals de oceaan beukt tegen de rotsen en de wind ook nog een schepje erbovenop doet. De gekochte poncho's zijn eigenlijk geen snars waard maar houden in ieder geval iets water tegen. Er is een groot wandelpad aangelegd, met enkele geinige trappen tussendoor (lekker glad, vooral nu) en heel veel kijkpunten. De regen kon me gestolen worden, dit was het! Na dit wonder heb ik dan ook de laatste droge kleren aangetrokken en zijn we doorgereden naar Westport. Het regent nog steeds, de was is inmiddels gedaan (net als de pc ook langzaam: in die superouderwetse langzaamwassers), over enkele minuten gedroogd en dan moet dit blog ook gepubliceerd zijn want dan ga ik weer lekker naar de kachel! alwaar mijn telefoon ligt te drogen, had ik per ongeluk meegewassen... wilde toch een nieuwe ;-)