Het Noorder en Zuider eiland kun je steeds tegelijk zien liggen met wat kleine eilandjes tussendoor. De overtocht is echt helemaal top. Beetje koud buiten maar wat een uitzichten. Nieuw-Zeeland bestaat uit duizenden kleuren groen.
Maud heeft ons verteld hoe we naar Kenepuru road moeten rijden: half uurtje slingeren, rechtsaf slaan en nog een half uurtje slingeren. Nou is dat slingeren een béétje zacht uitgedrukt! De ene haarspeldbocht na de andere en sommige pal achter elkaar. De kiwi's hebben wel gevoel voor humor: regelmatig staan er borden dat je 100 zou mogen. Nou haal ik net op enkele rechte stukken 40 km p/u om dan toch maar weer gauw de remmen aan te trekken want dan komt er weer zo'n schattig bochtje. Hiervoor haalde ik nou m'n rijbewijs. Jammer genoeg ;-) vinden we dit soort wegen allebei leuk om te rijden. André mag de terugweg. Maar we zijn het er wel over eens: als je deze weg in één keer foutloos rijdt krijg je van ons je rijbewijs (als je hem niet foutloos rijdt beland je waarschijnlijk in het ravijn). Als het hele stuk bij daglicht gereden had kunnen worden was het nog niet zo erg geweest maar de avond viel en dat doet-ie snel.
Frans en Maud hebben een prachtige oprijlaan van 2,316 kilometer ;-) maar vooral het allerlaatste stuk omhoog is prachtig. We vroegen ons even af of het echt de bedoeling was dat die camper dat echt omhoog moest rijden. Tot aan de bocht van het gastenhuisje is het me gelukt. Sorry, toen moest ik het echt opgeven. André heeft nog een poging gewaagd maar Frans heeft uiteindelijk de laatste 20 meter afgelegd. Dat ding staat, wij verblijven wel in het gastenhuisje! Wat een warm welkom. Maud had nog lekker eten klaar staan ook. Een bloemetje en gevulde fruitschaal doen wonderen om je welkom te voelen!
De avond is gevuld met eten, drank en verhalen. En dan een wandeling terug naar het huisje. Ik heb de treden nog niet geteld. Heerlijk geslapen (je wordt hier wakker van de stilte). De zon schijnt vrolijk over het water. Wat een uitzicht, iedere kijkhoek is anders. We maken er een rustig dagje van. Rondleiding door huis en "tuin", lekkere lunch, even naar het strand (voel m'n kuiten nu nog van die steile afdalingen en het weer omhoog lopen).
We gingen schijnbaar eerst naar een privé-strand. Dat werd ons tenminste niet vriendelijk verteld door de daar wonende mevrouw. Toen we zeiden dat we dan wel teruggingen mochten we (moesten we) toch maar doorlopen en konden we beneden aangekomen wel over het strand naar het openbare gedeelte. Maar het was nog geen echt laag tij en die ene rotspunt gingen we toch echt niet over. Dus weer terug door haar tuin... het openbare strand hebben we niet gevonden maar we hebben wel genoeg mooie dingen gezien voor deze wandeling.
Een vreemde ervaring: de zon draait hier de andere kant op!!
De kinderen komen terug uit school en nou een echt cliché: wat zijn ze gegroeid!!! Het is dan ook 6 jaar geleden dat we ze gezien hebben. De thee smaakt als vanouds.
Een heerlijk diner volgt met verse artisjokken uit eigen tuin en superzacht lamsvlees. Goed onthouden! In de avond brengen we een paar programma's aan het werk op Frans' pc en dan volgen de drank en de verhalen om de avond te besluiten.
Vanmorgen is het iets minder mooi dan gisteren (beetje bewolkt) maar ook dat levert weer spectaculaire beelden op. We doen het lekker rustig aan. Het wordt tijd (?) dat we een planning gaan maken. Zaterdag willen we in Christchurch zijn en dan volgende week met Marina door het zuidelijk deel toeren.
's Morgens proberen we te bedenken welke dag we leven ;-) ergens is er dus hier een dag verdwenen. De laptop zegt dat het nu donderdag 26 oktober 2006 23:37 is, maar we leven dus op vrijdag 27 oktober 10:37 en dat komt dan weer omdat hier de zomertijd al is ingegaan. We kunnen het hier best wel enkele maandjes uithouden ;-) dus als jullie ons voorlopig niet zien? dan weten jullie ons te vinden...
