Wat een weerzien na zo lang!! Geen snars veranderd, Alan is goedgekeurd ;-)
Eerst hebben we maar enkele uurtjes op een hotelbed uitgerust (in coma). Marina heeft ondertussen de camperverhuur gebeld om te zeggen dat we nog slapen en de camper morgen wel komen halen. En toen zijn we Auckland gedeeltelijk geen verkennen. Jachthaven, die superhoge toren, bungeejumpen (nee, wij niet!), ongelooflijk hoge (lelijke) torenflats waardoor de paar gebouwen die nog wel authentiek zijn helaas in het niet vallen.
Lekker bijkletsen tijdens het eten en de fles(sen) wijn erna...
De volgende morgen blijkt het al maandag te zijn, labour day, dus niet echt veel open want dat is zowat de enige dag dat men kan sluiten of extra kan rekenen als men wel open is. We gaan de camper ophalen. Dat duurt iets langer dan een auto huren in Ierland. Alles moet natuurlijk worden uitgelegd, we zijn de eerste huurders van dit ding. Als ze nou voorgedaan had hoe we de petroltank open kregen...
Marina en Alan brengen ons op weg. Helaas moeten zij daarna alweer naar huis, maar we zien elkaar binnenkort weer! We rijden eerst een stuk naar het oosten, vervolgens zuidelijk naar Rotarua. Onderweg regent het (understatement). Helaas hebben we daardoor ook niet echt veel zin om te stoppen om zelfs maar 1 foto te maken. Leuk begin van de vakantie. Maar ach, een dagje regen, wat zouden we toch zeuren...
We overnachten op een top 10 park. We zijn moe, maken het bed op (makkelijker gezegd dan gedaan: tafel eruit, ergens nog een plank vandaan toveren, rugkussens ertussen proberen te proppen...) kortom we besluiten meteen om het bed dus NIET meer af te breken tot we de camper weer moeten inleveren. Op de parken zijn keukens met alle mogelijke faciliteiten en een douche/toilet zat er toch al niet in. We gaan heel zuinig niet naar een maori-avond. Die $300 spenderen we liever aan niet toeristisch vermaak.
Vandaag van Rotarua naar Wanganui. Dat is best een lange rit maar we willen toch eerst wel wat van de omgeving zien. Tenslotte zijn we daarvoor naar R. gereden. Bij Hell's place blijkt dat je zelf een wandeling kunt maken, op je eigen tempo. Het eerste wat opvalt is dat het stinkt. En niet zo'n klein beetje ook. De warme baden zijn dus zwaveldampen. Modderpoelen die borrelen, een moddervulkaan die continu borrelt. Om de 5 stappen zie je weer iets anders en het is gewoon mooi (vind ik) anders (vindt André).
En dan de lange autorit. Het begint fantastisch! Zon!!!! Tot we halverwege de middag rond het meer van Taupo de eerste regendruppels voelen. Ach, paar druppeltjes, niet zo erg. Nee, nee. Hele wolkbreuken komen over ons heen. Helaas is het tussen Okahune en Wanganui zo erg dat we niet eens kunnen stoppen om een foto te naken van de enorme watervallen die door de regen van de bergen afvallen. We waaien bijna van de weg af. De weg is op verschillende plaatsen overstroomd. Takken zijn van de bomen afgewaaid en liggen op de weg. Hele brokstukken rots komen naar beneden. En liggen dan ook midden op de weg. En de weg is nou ook weer niet zo breed. Dus als een vrachtwagen met enorme snelheid naar beneden komt rijden kunnen we nog net op onze weghelft blijven. Het is ondanks dat we bijna wegspoelen prachtig. Wat een natuur!
We verblijven nu weer op een top 10 park, al is de accommodatie stukken minder dan gisteren. Het is koud in deze kamer waar gegeten kan worden, tv gekeken kan worden en dus deze pc staat.
Morgen gaan we naar Wellington om de ferry naar Picton te nemen... wordt vervolgd!
