we zijn enkele weken verder, thuis, weer aan het werk... de foto's zijn in albums verwerkt. als we die bekijken is het nog even nagenieten! wat vliegt de tijd als je weer in "het normale" leven bent.

Na de laatste gezellige bbq brengt Hans ons terug naar het Sudima hotel. Onze laatste nacht in NZ. 's Morgens komt Marina naar het vliegveld (en nu heb ik dus net de fototoestellen opgeborgen terwijl zij in mantelpak verschijnt, sh..). De koffers gaan in één keer naar Amsterdam, daar hoeven we dus niet meer naar om te kijken. Air NZ geeft ons een lekker ontbijt, dan blijkt dat we enkele uren op Auckland kunnen wachten op de volgende vlucht. Dat werd dus nog souvenirshops afstruinen!! Singapore Airlines brengt ons naar (hoe kon het ook anders) Singapore. Lekker eten onderweg, gratis tandenborstel en sokken, vriendelijke bemanning. Bekaf komen we aan. Omgerekend moet het nu zo'n 1 uur 's nachts zijn in NZ, het is begin van de avond in S. Eerst inchecken naar Amsterdam, er staat een massage-apparaat welke je onderbenen en voeten stevig aanpakt. Dat verkwikt echt!! Dan op zoek naar een nieuwe telefoon. Voortaan ben ik dus nóg een camera rijker ;-) en nog heel wat meer snufjes maar dat zie ik nog wel. De douane richting Amsterdam is lachwekkend: de laptop moet er weer uit, alle (dus ook kapotte) telefoontjes uit de tassen, vloeistoffen mogen niet meer dan 100 ml zijn... er staat een enorm bord om je hiervoor te waarschuwen. De bemanning checkt ook net in en vraagt of er nog speciale wensen zijn... Ja! grotere stoelen graag met meer beenruimte! Tja, daar kunnen ze ook niet 1-2-3 voor zorgen. Maar misschien dan de volgende keer wel wat grotere kussens? Voetensteunen? Dit wordt dus bijna 13 uur afzien. Af en toe doezel je wat maar voornamelijk zit/lig je ongemakkelijk. Eerlijk gezegd is het eten van S.A. 10x lekkerder (en uitgebreider).
Op Schiphol aangekomen missen we net de trein. Dan met de internationale tot Roosendaal, even overstappen en dan naar huis. Om half 9 brengt de treintaxi ons voor de deur. De eerste collega's worden al gespot. Maar eerst gaan wij nu slaaaapen!

Mooi weer vandaag! 25°C en we zijn naar de start van de New Zealand Cup Week geweest. Prachtig al die mensen, de een nog meer opgedirkt dan de ander. Idle Wise startte in de eerste race, helaas niet gewonnen.
De campervan is opgeruimd en schoongemaakt (niet zo veel werk want we hebben er nooit in gekookt e.d.). Hij is terug naar de verhuurder, vannacht slapen we in een hotel tegenover het vliegveld. Laten we hopen dat ze of goed geïsoleerd zijn of er geen vliegtuigen 's nachts vliegen...
Morgen vliegen we dus terug. Maar over 4 jaar willen we hier toch wel weer naartoe! Het was een supervakantie.

Het waait hard, gelukkig wel droog. We zien de eerste personentrein hier! Wel genoeg goederentreinen gezien. Met wat korte stops komen we bij Willowbank. Tamme palingen (!), eenden en ganzen in alle soorten en maten, inclusief jongen. Heritage New Zealand is een klein nagemaakt dorpje zoals de eerste pioniers deze gemaakt zouden hebben. Waarin de dieren die toen geïmporteerd zijn en nu bijna niet meer voorkomen. Vervolgens loopt het pad door natural NZ. Alle dieren die we nu zien leven nu nog steeds ergens in NZ, sommigen kun je echter niet "zo maar" vinden, zoals de kiwi. In het nocturnal house zien we een kiwi op handaanraak-afstand. Mooi!! Je bent vanzelf stil. Een medewerkster van het park toont ons de tuatara's en even later de blauwe eenden. Leuk! We vinden zelfs geheel op onszelf de weg naar Marina terug... en gaan zo bbq'en!

Het was gezellig! Dankjewel Frans, Maud, Muske, Yske en Tyst!!

Na 364 bochten slaan we af richting Blenheim, niet dat er nu geen bochten meer komen, maar ze zijn in ieder geval niet meer zo scherp. Na de lunch stoppen we nog even bij de zoutwerken en bij een kleine baai waar ineens heel wat zeehonden blijken te liggen. Op nog geen 15 meter afstand! We klimmen over wat kleinere rotsen, het is echt helemaal leuk. Daarna rijden we door naar Kaikoura waar we zullen overnachten. We proberen een whale watch tour te regelen maar alles (op normale tijden) blijkt vol omdat het vandaag te hard heeft gestormd en er dus geen tours waren. Dat komt dus ook op het lijstje 2010. Want om nou met een vliegtuigje over de zee te gaan om walvissen te spotten? Daar hebben we echt geen zin in.

Pelorus Bridge












In stralende zonneschijn rijden we kronkelend via Pelorus Bridge (choco/thee) naar Havelock (mosselsoep/gegrilde groene mosselen)














En vervolgens kronkelen we verder naar Cowshed Bay waar we schelpen en mooie stukken hout zoeken en van de zon genieten. Dan nog een klein stukje terug tot nr. 2316 en de haarspeldbochten zitten er voor deze dag weer op! We parkeren de campervan nu maar niet naast het gastenhuisje maar heel veilig op het plateau tussen de kruising van de paden in. Die hoogte nemen we met dit ding echt niet nog een keer!













Vandaag genieten we alleen maar van de zon, wieden wat onkruid tussendoor, lezen lekker 'n boek en spelen we wat met Muske, Yske en Tyst.

Vanmorgen zijn we eerst naar een crafts village in Richmond gereden. Er stonden mooie keramieken in de tuin, maar dat was dan ook bijna alles. Wel nog even wat 2e hands boeken gekocht, want ik ben door m'n boeken heen...

Verder naar Rabbit Island gereden, geen konijn gezien. Wel de Tasmanzee. Het eiland wordt 's avonds afgesloten voor alle verkeer. Het is niet toegestaan daar te overnachten (misschien is het dan voorbehouden voor die konijntjes?), er zijn enorm veel picknickplaatsen. En de toegang toe de zee is ook heel goed geregeld, niet zo maar het strand op, netjes via paden!

Doorgereden naar Mapua, klein dorpje iets verderop. Hier zijn een aantal galerieën, variërend van souvenirwinkel tot echt leuke goeie galerie. Uiteindelijk komen we bij een woodturner. En hij maakt de droom waar: een heuse kiwi mee terug in de koffer!



Ook nog even in Motueka gewinkeld, had nog maar één paar droge schoenen (één paar al verbrand onderweg, één paar niet droog te krijgen en het laatste paar is eigenlijk ook niet veel waard, xenos € 4,95). Nu kan ik tenminste droog lopen en heb ik ook wat warmers aan m'n voeten als we terugkomen.
Het was een rustige dag, wel lekker tussendoor!

We worden wakker en... de regen is gestopt! Deze bui duurde slechts van 3 uur in de morgen tot ergens ver na middernacht. We rijden naar de zeehondenkolonie. Je moet wel scherpe ogen hebben (of een goede telelens dus) want ze hebben een schutkleur! Er waren ook jonkies. Prachtig gezicht. De zee, oeps oceaan, is nog niet helemaal gekalmeerd. Levert prachtbeelden op! Wat een kust. Toch gaan we weer landinwaarts. Langs het Victoria Park (dus nog steeds bochten, bochten en nog eens haarspeldbochten) naar een voorstadje van Nelson: Richmond. Het holidaypark ligt aan de weg, makkelijk te vinden.
Het is niet te doen om met deze campervan "wild" te kamperen. We hebben wel water aan boord en een gasfornuisje maar alles is zo pietepeuterig klein. Nou had ik geloof ik al eens geschreven dat we het bed eenmaal opgemaakt niet meer uit elkaar gingen halen. In feite zouden we dat best wel al kunnen doen want we hebben alleen bij Marina nog in de camper geslapen, verder slapen we sinds 30 oktober in cabins, met of zonder keuken, met of zonder toilet/douche ingebouwd. Het prijsverschil is minimaal. Nou ja, alleen voor douche/toilet betaal je wel aardig wat bij. Maar de bedden zijn goed. De keukentjes ook, dus waarom zouden we moeilijk doen? En top ten holidayparken zijn of meer dan 5 sterren waard of werkelijk nog geen een ster waard (en dan hebben ze er rustig nog 3 of 4 sterren aan gegeven). En de kwaliteit keuren wij dan meestal wel door de publieke toiletten en douches te testen. Soms wil je je waterschoenen aanhouden, een enkele wil je thuis installeren ;-)

Had ik trouwens al geschreven hoe groen Nieuw-Zeeland is? Echt ongelooflijk. Van geelgroen tot donkergroen en dan vierduizendachthonderdvijfenvijftig varianten ertussenin? En hoeveel verschillende kleuren paars (heide en andere planten), rood (bloemen, bomen, bladeren), blauw (lucht, zee, meer, rivier, kreek en beek) en bruin (rivier, kreek en beek)?


Morgen probeer ik hier de laptop aan te sluiten, moet hem dan naar deze kamer meenemen en kan dan inpluggen. Zal dan even wat foto's plaatsen. Eerst nog even bedenken wat we morgen precies gaan bekijken. Want we zouden wel een dagje winkelen ;-) maar dat hebben we vanmiddag al gedaan en 2,5 uur blijkt ook wel genoeg te zijn. Er zijn wel nog heel wat artgalleries te bezichtigen. Eigenlijk willen we gewoon wel een dagje niet rijden...

Sorry Franz Josef, we hadden graag kennis met je gemaakt. Maar het regent pijpestelen en zelfs erger dan dat dus gaan we toch maar (iets veiliger) de andere kant op, naar Westport. Prachtige stukken onderweg, natuurlijk het nodige bochtenwerk, en regen. Vooral dat laatste. We stoppen wel in Punakaiki (als ik dat goed schrijf want ik heb niks bij me terwijl ik op deze superlangzame pc dit blog bijwerk en de was probeert te drogen). Pancake rocks. Nou kan het goed regenen, maar dat willen we toch wel zien. En de foto's kunnen best een beetje verregend zijn, dat zijn we zelf ook. Maar die rocks zijn het einde, die moet je echt eigenlijk wel gezien hebben. Wat een natuurwonder. Prachtig zoals de oceaan beukt tegen de rotsen en de wind ook nog een schepje erbovenop doet. De gekochte poncho's zijn eigenlijk geen snars waard maar houden in ieder geval iets water tegen. Er is een groot wandelpad aangelegd, met enkele geinige trappen tussendoor (lekker glad, vooral nu) en heel veel kijkpunten. De regen kon me gestolen worden, dit was het! Na dit wonder heb ik dan ook de laatste droge kleren aangetrokken en zijn we doorgereden naar Westport. Het regent nog steeds, de was is inmiddels gedaan (net als de pc ook langzaam: in die superouderwetse langzaamwassers), over enkele minuten gedroogd en dan moet dit blog ook gepubliceerd zijn want dan ga ik weer lekker naar de kachel! alwaar mijn telefoon ligt te drogen, had ik per ongeluk meegewassen... wilde toch een nieuwe ;-)

Had gehoopt dat ik dit op de laptop kon typen, helaas, geen verbinding... dus foto's worden ook weer later toegevoegd. Had ook gehoopt dat ik evt. usb-stick zou kunnen gebruiken, tja, opnieuw typen dus.

Vandaag waren we letterlijk in de wolken. Het eerste stuk was recht, kaarsrecht. Kilometers ver kon je kijken, wat flauwe heuveltjes in de verte. Maar toen begon het serieuze werk! Eerst Craigieburn Forest Park. Kronkelwegen, ravijnen, prachtige uitzichten, beetje miezerregen af en toe. Wel ijskoud! We stoppen regelmatig om wat foto's te maken. Toen door Arthur's Pass National Park. Ongelooflijk, niet te evenaren (denken we nu, dit hebben we al vaker gedacht in dit land en we blijven ons verbazen). Helaas niet al te veel foto's van dit gedeelte. Simpelweg omdat het niet verantwoord was om te stoppen of omdat er zelfs een stopverbod was. Ravijnen zo diep, prachtige watervallen, Maar we hebben genoten van iedere seconde. We reden letterlijk in de wolken af en toe. Waar mogelijk hebben we gestopt.
Via Kumara naar Greymouth. We overnachten aan zee. Oeps, oceaan bedoel ik. Kinderen hier weten niet eens wat je met zee bedoelt. Het dorp zou 10 minuten lopen zijn en we vonden dat we al genoeg gereden hadden. Dus vol goede moed op zoek naar een atm om geld te trekken en een supermarkt om brood en sla in te slaan. Anderhalf uur later vonden we inderdaad een atm, geen supermarkt. We besloten daar maar in de buurt te geen eten. Whitebait. Geen flauw benul wat het echt was, leek op superkleine aaltjes. Als het iets anders is wil ik het geloof ik niet weten. Maar het was heerlijk!!! En dan ook nog teruglopen. We hebben een andere weg teruggenomen. En kwamen er toen achter dat de supermarkt inderdaad op 10 minuten afstand was... we hadden de hoofdweg moeten volgen. Tja, maar dan hadden we die prachtige huizen niet gezien (waar ik heel veel foto's van heb gemaakt, ik wil een huizenboek van Nieuw-Zeeland maken; standaardhuis: mintgroen of vanilleijscogeel vierkant blok, liefst van hout, met golfplaten dak). En hadden we die locomotieven niet gezien. En die whitebait niet gegeten...

Fairlie is een mooi klein plaatsje. We slapen in een luxe family-cabin. Alles aanwezig, dus ook het internet. De weg terug is zonnig, kale bergen, toch heel mooi en af en toe stoppen we even. Totdat we over die éne berg heen zijn en de kaalheid is meteen omgeslagen in prachtige groene bomen, groene weilanden, groene wijngaarden, groen, groen, groen.
In Ashburton stoppen we bij een artsvillage. Een mooie naam voor een souvenirdorpje. Maar ze hebben er wel een lekkere lunch. En mooie wol, die ik toch maar besluit om niet te kopen want er ligt nog zoveel wol te wachten thuis... Veel spinnewielen in het museum(pje) boven.
Thuis aangekomen (wat klinkt dat, ik bedoel dus bij Marina) staan de paarden ons alweer op te wachten, de kat komt tevoorschijn, we zijn welkom! 's Avonds bbq met Hans erbij (Marina's vader) die weer heerlijk nederlands kan praten.

Zondag brengen we in Christchurch zelf door. Eerst sightseeing binnenstad (waar we niet alle winkels binnengaan, dit keer echt niet). Daarna rijden we door de buitenwijken, en dan voornamelijk de tegenstellingen. We zien de plek waar Marina's ouderlijk huis heeft gestaan (opgekocht door de kerk en niet meer aanwezig). We rijden langs Hans' huis (hij is niet thuis), langs de eerste woning van Marina en Alan (en mogen ongegeneerd overal kijken van de nieuwe bewoners). We stoppen langs het 'strand' van Sumner.


Als je de trapjes afloopt ben je bij vloed meteen in de zee, bij eb heb je een klein beetje drijfzand. Maar het is wel een schitterende plek! Daarna naar een strandgedeelte aan de andere kant van Chch. Daar zijn duinen, echt zand en een enorme kermis. en ook vol met mensen, mensen, mensen. Waardoor we toch maar besluiten daar niet te stoppen.

Uiteindelijk rijden we naar Cashmere, weer een andere buitenwijk. Hier rijd je naar boven, steeds hoger, tot je de stad beneden ziet liggen. Een aardige man wijst ons op de uitkijkplaats die via een trappetje te bereiken is. Ongelooflijk wat mooi!! Je kunt nu echt 360 graden in de rondte kijken en ziet bergen aan de ene kant, de stad uitgestrekt ernaast. En die stad is echt uitgestrekt!

Gisteren van Cromwell naar Fairlie. Het is nu half 10 's morgens, en ik heb verbinding met de laptop dus konden er wat foto's worden ingevoegd.


Prachtig landschap onderweg, de meeste foto's zijn nu met de "normale" camera gemaakt. We rijden door bergen die in de winter geheel besneeuwd zijn maar nu hartstikke kaal. Heel veel meren en rivieren onderweg, over afwisseling hebben we niet te klagen! We genieten echt iedere seconde. Vandaag rijden we weer naar Christchurch. Helaas heeft Idle Wise gisteravond "slechts" de 4e plaats behaald in de race. Maar het is wel heel leuk om te zien die races (en hoe er gewed wordt, ook door mij).

Het is al weer enkele dagen geleden dat het blog is bijgewerkt. Dat wordt op geheugen werken! Reden? Geen echte toegang tot internet, heel simpel. Vanuit Christchurch zijn we naar Dunedin gereden. Via Mount Hutt, Methven rijden we eerst naar Ashburton. We verbazen ons nu al over de alpen, zou nog wel beter worden volgens onze "gids". We stoppen geregeld onderweg (ook nu geldt: foto's volgen want op openbare pc's kun je geen usb-stick plaatsen en de laptop kan niet op internet worden aangesloten). 's Avonds worden we door Alan's broer Tony en zijn vrouw Karen meegenomen sightseeing Dunedin by night. Die stad ligt dus tegen een heuvel (berg?!) opgebouwd. We rijden de steepest street of the world op. Andre wil deze wel lopen... De tocht gaat verder langs de universiteit (inderdaad, het terrein op), langs prachtige straten, door de studentenwijk, kortom we krijgen Dunedin te zien zoals we het nooit gezien zouden hebben zonder deze excellente gidsen!

De volgende dag gaan we naar Otaga peninsula. De ene scherpe bocht na de andere levert het ene adembenemende uitzicht na het andere op. Bijna aan het eind gekomen slaan we af naar de Penguin place. Een gids vertelt ons eerst wat over de plek waar hij ons naartoe zal rijden en over het leven van de penguins, daarna gaan we met een bus op weg naar het reservaat. In tegenstelling tot de penguins op de noordpool leven deze beesten bijzonder afzonderlijk, niet in groepen, het is al een wonder als je er 2 tegelijk ziet. Dat was wel wat anders nadat we die film over de noordpoolpenguins gezien hadden! In het reservaat zijn een soort leghokken gebouwd. En een heleboel "loopgraven" waardoor je ze kunt zien... als je geluk hebt. Het is broedseizoen dus zitten de meeste "binnen" of zijn er gewoon niet. Maar toch wel een mooie aparte tocht. Vooral die 87 trappen... (volgens mij waren het er trouwens heel wat meer!!!). Daarna dachten we op albatrosjacht te gaan. Nee, het is broedseizoen en dan gaan er geen excursies, maar als je geluk hebt vliegt er eentje boven je hoofd. Dat geluk hadden we dus niet, we hadden in ieder geval ook niet het geduld om 'n uurtje of zo te wachten tot er eentje misschien over zou kunnen vliegen. Wel heel wat andere nestende vogels gezien. Ben de naam even vergeten en Marina drinkt nu een pilsje wachtend op mijn terugkeer van het internet"café".


We rijden verder via de kustroute naar Invercargill. Daar woont een tante van Alan en zijn we ook al welkom om te overnachten. Dacht even aan een schattig oud dametje van 70 maar Debbie blijkt even oud te zijn als ik. We zijn zeker welkom! We krijgen de mooiste kamers ensuite om in te slapen, er wordt eten gemaakt, wijn open getrokken... en om een uur of 2 komen de nachtbrakers ook een keertje slapen (sorry, was zelf bekaf om 10 uur het bed ingedoken). Bijzonder wakker verschijnt iedereen zo rond 9 uur aan het ontbijt (en wat voor een ontbijt, zeker als je bedenkt dat ze pas 1/2 uur voor aankomst wisten dat we zouden komen). Debbie en Barry: dankjewel!

Het is inmiddels woensdag. We rijden naar Te Anau waar we vrij vroeg in de middag aankomen. Vanaf het moment dat we in Christchurch zijn gestart zijn de oh's en ah's trouwens niet van de lucht geweest. Het is continu prachtig. De besneeuwde alpen zijn regelmatig in zicht, dan weer eens links, dan rechts, soms lijkt het alsof we er tegenaan gaan rijden, dan hebben we dat prachtige uitzicht ineens weer achter ons. De bedoeling is naar Milford Sound te gaan, maar dit is dus echt niet te doen. Minimaal nog eens 3 uur heen rijden, rondkijken en dan nog terug? Ook voor de volgende dag lijkt dit ons gekkenwerk. Dit staat dus op het to-do-lijstje voor 2010. Maar inmiddels hebben we ook uitgevonden dat je dit dus met een soort excursiebus kunt doen en dat bespaart jezelf heel wat rijwerk, stukken minder vermoeiend, dus dat onthouden we! Te Anau is een klein stadje met leuke winkeltjes en een super pizzeria. Het vakantiepark waar we staan is ronduit prachtig. Alle mogelijke faciliteiten, alleen deed internet het niet bepaald. Je kunt niet alles hebben ;-)

Vanmorgen zijn we dan eerst naar Queenstown gereden. We zouden daar in eerste instantie blijven overnachten... gelukkig kent Marina ons wel zo goed dat ze ons heel doelbewust alle hotels, motels en vakantieparken heeft laten zien (gewoon de weg afrijden en je ziet niets anders, vreselijk toeristisch) en dus zijn we maar snel doorgereden. In Arrowtown geluncht. Klein artistiek stadje wat wel beetje toeristisch wordt maar nog niet te erg. Vervolgens nog geprobeerd wat goud te vinden in de rivier maar anderen zijn ons (jaren geleden al?) voor geweest. Nou houd ik toch niet van goud, dus ach, zo erg was het dus ook niet dat we niks vonden.
We verblijven nu in Cromwell, gaan zo Oliver proberen te vinden. Misschien ook wel iets eetbaars. En drinkbaars. Het park staat een behoorlijk eind van het dorp af dus dat wordt toch even rijden, dus drinken zal wel meevallen (voor de bob althans). En aangezien de andere 2 van dit gezelschap al aan de pils zitten valt het niet moeilijk te bedenken wie die bob zal zijn...

Gisteren zijn we van Kenepuru Rd via Havelock naar Christchurch gereden. Door Belfast en toen maar gauw gebeld hoe we hier moesten komen! Rechtsaf bij het Shellstation, doorrijden na de rotonde en dan staat Marina ergens aan de linkerkant op ons te wachten. Dit werkte perfect. We komen eindelijk aan op haar woonstee. Na zoveel jaren. Prachtig al die paarden! De foto's worden later toegevoegd. We waren net bij de laatste wei toen we haar vader zagen aankomen bij het huis. Wat was hij verrast. Het is zeker 10-15 jaar terug dat we hem gezien hebben, hij is niet veranderd (vooruit, beetje ouder geworden, mag ook wel: 70 nu 80?!!). We hebben een zeer gezellige tea, Hans en André praten voortdurend nederlands (en na zoveel jaren praat hij nog steeds goed nederlands, af en te een engels woordje tussendoor maar dat wordt meteen gecorrigeerd...).


Vandaag rijden we naar Akaroa, aan het eind van de peninsula bij Christchurch. Wat een uitzichten! Na iedere bocht is het anders. Breathtaking. We stoppen bij Hill top cafe. Je kijkt op het water. Je weet niet wat je ziet, het is bijna niet te bevatten.
In Akaroa nemen we een sightseeing boat door de haven. We gaan dolfijnen, zeeleeuwen en vulkanen bekijken. Oké, vulkanen vanaf het water? We varen dus midden door een krater. Je hebt het nauwelijks in de gaten maar wat een uitbarsting moet dat geweest zijn! We zien de meest mooie rotsformaties. Echt de moeite waard. We hadden een uitstekende gids die alle moeite deed om ons de mooiste plekjes te laten zien. We hebben genoten!!!!



Een heerlijke bbq besluit de avond. Morgen gaan we ge3-en naar het zuiden... net als vroeger, alleen nu in NZ. Heb er nu al zin in.

gezellig bezoek in het gastenhuisje...
Muske en Yske
Tyst (met duizend verhalen...)

Van Wanganui naar Wellington schijnt de zon volop. Het is jammer dat we zo snel door moeten rijden om de boot te halen. De wind is een stuk gaan liggen waardoor het wel prettiger rijden is. We stoppen even bij een omgebouwd stationsgebouw voor koffie en scones. En dan echt snel weer verder want de afstanden zijn groter dan je op de kaart zou denken (of die kaart heeft een andere schaal?) en de boot wacht niet... omdat het gisteren slecht weer was heeft de boot dus flink vertraging en in plaats van om 2 uur varen we om iets over 4 af.
Het Noorder en Zuider eiland kun je steeds tegelijk zien liggen met wat kleine eilandjes tussendoor. De overtocht is echt helemaal top. Beetje koud buiten maar wat een uitzichten. Nieuw-Zeeland bestaat uit duizenden kleuren groen.
Maud heeft ons verteld hoe we naar Kenepuru road moeten rijden: half uurtje slingeren, rechtsaf slaan en nog een half uurtje slingeren. Nou is dat slingeren een béétje zacht uitgedrukt! De ene haarspeldbocht na de andere en sommige pal achter elkaar. De kiwi's hebben wel gevoel voor humor: regelmatig staan er borden dat je 100 zou mogen. Nou haal ik net op enkele rechte stukken 40 km p/u om dan toch maar weer gauw de remmen aan te trekken want dan komt er weer zo'n schattig bochtje. Hiervoor haalde ik nou m'n rijbewijs. Jammer genoeg ;-) vinden we dit soort wegen allebei leuk om te rijden. André mag de terugweg. Maar we zijn het er wel over eens: als je deze weg in één keer foutloos rijdt krijg je van ons je rijbewijs (als je hem niet foutloos rijdt beland je waarschijnlijk in het ravijn). Als het hele stuk bij daglicht gereden had kunnen worden was het nog niet zo erg geweest maar de avond viel en dat doet-ie snel.
Frans en Maud hebben een prachtige oprijlaan van 2,316 kilometer ;-) maar vooral het allerlaatste stuk omhoog is prachtig. We vroegen ons even af of het echt de bedoeling was dat die camper dat echt omhoog moest rijden. Tot aan de bocht van het gastenhuisje is het me gelukt. Sorry, toen moest ik het echt opgeven. André heeft nog een poging gewaagd maar Frans heeft uiteindelijk de laatste 20 meter afgelegd. Dat ding staat, wij verblijven wel in het gastenhuisje! Wat een warm welkom. Maud had nog lekker eten klaar staan ook. Een bloemetje en gevulde fruitschaal doen wonderen om je welkom te voelen!
De avond is gevuld met eten, drank en verhalen. En dan een wandeling terug naar het huisje. Ik heb de treden nog niet geteld. Heerlijk geslapen (je wordt hier wakker van de stilte). De zon schijnt vrolijk over het water. Wat een uitzicht, iedere kijkhoek is anders. We maken er een rustig dagje van. Rondleiding door huis en "tuin", lekkere lunch, even naar het strand (voel m'n kuiten nu nog van die steile afdalingen en het weer omhoog lopen).

We gingen schijnbaar eerst naar een privé-strand. Dat werd ons tenminste niet vriendelijk verteld door de daar wonende mevrouw. Toen we zeiden dat we dan wel teruggingen mochten we (moesten we) toch maar doorlopen en konden we beneden aangekomen wel over het strand naar het openbare gedeelte. Maar het was nog geen echt laag tij en die ene rotspunt gingen we toch echt niet over. Dus weer terug door haar tuin... het openbare strand hebben we niet gevonden maar we hebben wel genoeg mooie dingen gezien voor deze wandeling.
Een vreemde ervaring: de zon draait hier de andere kant op!!

De kinderen komen terug uit school en nou een echt cliché: wat zijn ze gegroeid!!! Het is dan ook 6 jaar geleden dat we ze gezien hebben. De thee smaakt als vanouds.
Een heerlijk diner volgt met verse artisjokken uit eigen tuin en superzacht lamsvlees. Goed onthouden! In de avond brengen we een paar programma's aan het werk op Frans' pc en dan volgen de drank en de verhalen om de avond te besluiten.

Vanmorgen is het iets minder mooi dan gisteren (beetje bewolkt) maar ook dat levert weer spectaculaire beelden op. We doen het lekker rustig aan. Het wordt tijd (?) dat we een planning gaan maken. Zaterdag willen we in Christchurch zijn en dan volgende week met Marina door het zuidelijk deel toeren.
's Morgens proberen we te bedenken welke dag we leven ;-) ergens is er dus hier een dag verdwenen. De laptop zegt dat het nu donderdag 26 oktober 2006 23:37 is, maar we leven dus op vrijdag 27 oktober 10:37 en dat komt dan weer omdat hier de zomertijd al is ingegaan. We kunnen het hier best wel enkele maandjes uithouden ;-) dus als jullie ons voorlopig niet zien? dan weten jullie ons te vinden...

We hebben een perfecte vlucht achter de rug. Dankzij een schattig klein etterig en verwend jankend chinees jochie hebben we geen oog dicht gedaan. Hij ook niet, maar daar zat ik wat minder mee. De sokken van Singapore airlines zaten lekker. De aankomst in Nieuw-Zeeland... mevrouw mag uw tas op de grond? Tuurlijk! Oeps, wat doet die hond in m'n tas? Heeft u onlangs appels in uw tas gehad? Ja, maar die hebben we in het vliegtuig opgegeten (en de rest achtergelaten). Toch wordt de rest van de tas doorzocht op restanten appel. Meneer mag uw tas ook op de grond? Tuurlijk! Wat zit er op die boterham? Ehm... houd hem maar, ik wist niet eens dat die nog in de tas zat. We krijgen meteen te horen dat als ze nu nog wat vinden wij $300 mogen dokken. Daar hebben we geen zin in, maar we hebben dan ook niks anders bij ons. De laptop hoeft nu trouwens niet uitgepakt te worden, dat ziet die machine zo wel! Rare amsterdammers die van Schiphol...

Wat een weerzien na zo lang!! Geen snars veranderd, Alan is goedgekeurd ;-)
Eerst hebben we maar enkele uurtjes op een hotelbed uitgerust (in coma). Marina heeft ondertussen de camperverhuur gebeld om te zeggen dat we nog slapen en de camper morgen wel komen halen. En toen zijn we Auckland gedeeltelijk geen verkennen. Jachthaven, die superhoge toren, bungeejumpen (nee, wij niet!), ongelooflijk hoge (lelijke) torenflats waardoor de paar gebouwen die nog wel authentiek zijn helaas in het niet vallen.
Lekker bijkletsen tijdens het eten en de fles(sen) wijn erna...

De volgende morgen blijkt het al maandag te zijn, labour day, dus niet echt veel open want dat is zowat de enige dag dat men kan sluiten of extra kan rekenen als men wel open is. We gaan de camper ophalen. Dat duurt iets langer dan een auto huren in Ierland. Alles moet natuurlijk worden uitgelegd, we zijn de eerste huurders van dit ding. Als ze nou voorgedaan had hoe we de petroltank open kregen...
Marina en Alan brengen ons op weg. Helaas moeten zij daarna alweer naar huis, maar we zien elkaar binnenkort weer! We rijden eerst een stuk naar het oosten, vervolgens zuidelijk naar Rotarua. Onderweg regent het (understatement). Helaas hebben we daardoor ook niet echt veel zin om te stoppen om zelfs maar 1 foto te maken. Leuk begin van de vakantie. Maar ach, een dagje regen, wat zouden we toch zeuren...
We overnachten op een top 10 park. We zijn moe, maken het bed op (makkelijker gezegd dan gedaan: tafel eruit, ergens nog een plank vandaan toveren, rugkussens ertussen proberen te proppen...) kortom we besluiten meteen om het bed dus NIET meer af te breken tot we de camper weer moeten inleveren. Op de parken zijn keukens met alle mogelijke faciliteiten en een douche/toilet zat er toch al niet in. We gaan heel zuinig niet naar een maori-avond. Die $300 spenderen we liever aan niet toeristisch vermaak.

Vandaag van Rotarua naar Wanganui. Dat is best een lange rit maar we willen toch eerst wel wat van de omgeving zien. Tenslotte zijn we daarvoor naar R. gereden. Bij Hell's place blijkt dat je zelf een wandeling kunt maken, op je eigen tempo. Het eerste wat opvalt is dat het stinkt. En niet zo'n klein beetje ook. De warme baden zijn dus zwaveldampen. Modderpoelen die borrelen, een moddervulkaan die continu borrelt. Om de 5 stappen zie je weer iets anders en het is gewoon mooi (vind ik) anders (vindt André).
En dan de lange autorit. Het begint fantastisch! Zon!!!! Tot we halverwege de middag rond het meer van Taupo de eerste regendruppels voelen. Ach, paar druppeltjes, niet zo erg. Nee, nee. Hele wolkbreuken komen over ons heen. Helaas is het tussen Okahune en Wanganui zo erg dat we niet eens kunnen stoppen om een foto te naken van de enorme watervallen die door de regen van de bergen afvallen. We waaien bijna van de weg af. De weg is op verschillende plaatsen overstroomd. Takken zijn van de bomen afgewaaid en liggen op de weg. Hele brokstukken rots komen naar beneden. En liggen dan ook midden op de weg. En de weg is nou ook weer niet zo breed. Dus als een vrachtwagen met enorme snelheid naar beneden komt rijden kunnen we nog net op onze weghelft blijven. Het is ondanks dat we bijna wegspoelen prachtig. Wat een natuur!
We verblijven nu weer op een top 10 park, al is de accommodatie stukken minder dan gisteren. Het is koud in deze kamer waar gegeten kan worden, tv gekeken kan worden en dus deze pc staat.
Morgen gaan we naar Wellington om de ferry naar Picton te nemen... wordt vervolgd!

Vandaag hebben we héél toeristisch Kusu island bezocht waar een opvangcentrum voor schildpadden is. Met een chinese boot (super-supertoeristisch) door de havens van Singapore. We kregen 1/2 uur om de schildpadden en de tempel te bewonderen. In de tempel waren ze volop bezig met offerschuitjes e.d. te maken. We kregen een soort boon aangeboden die bijna naar dadel smaakt, een soort kaantjes en André heeft een made gegeten brrrr...
Zo dadelijk gaan we nog lekker lunchen en dan worden we weer opgehaald om de reis verder te zetten!

De tickets werden keurig afgeleverd bij de klm-balie. We kunnen echt vertrekken. Het inchecken gaat niet zoals gehoopt: de laptop moet echt uit de koffer!! en het is een heel gedoe want de lenzen van de camera en de camera's zelf liggen er op en omheen gebouwd. Maar natuurlijk lukt dat ook. Op naar het vliegtuig.
Lekker ruime stoelen ;-( we zitten behoorlijk verkrampt. Dat wordt nog wat met slapen. André lukt het uiteindeljk om wel enkele uurtjes slaap te pakken, zelf doezel ik af en toe wat maar ben voornamelijk wakker en wil slaaapen!
Het ontbijt is wel lekker. Je hebt niet eens echt in de gaten dat het 6 uur later is. We ontbijten dus om 1 uur 's middags. De laatste paar honderd kilometer kun je volgen op het scherm. Die mooie eilandjes onderin (jadegroen) zijn bij Kuala Lumpur in de buurt.
De hitte in Singapore valt mee (denken we). Het vliegveld heeft een goede airco... Van de beveiliging snappen we niet echt veel. Alleen paspoort laten zien en het immigratieformulier afgeven. Dat daar de naam van het hotel niet opstaat maakt niet uit (naam wisten we niet meer, we worden toch afgehaald en ze zullen ons heus niet naar een verkeerd hotel brengen...).
Het is trouwens niet helemaal duidelijk waar onze koffers gebleven zijn. Gewend als we zijn om mét koffers door de douane te gaan. Na een hele looptocht komen we bij één loopband met koffers. En het gaat hier echt om een groot vliegveld!! Niemand heeft hier haast, er komt maar één vliegtuig per ca. 50 min. binnen (horen we later). Onze chauffeur staat mét bordje klaar. Helaas had hij té gauw in de gaten dat wij bij dat bordje hoorden, ik had nog geen camera klaar.
We mochten meteen onze koffers niet meer zelf duwen. Komen we buiten... hééééét!!!! 33°C. geen wind. Maar we mochten rustig even gaan zitten en dan haalde hij de taxi op. Een heel geschikte gast die ons van alles verteld heeft over wat we allemaal wel en niet zouden moeten doen en dat S. toch wel héél veilig was.
In het hotel worden onze koffers uit de auto gehaald en naar boven gebracht. Na even opgefrist en bijgekomen te zijn besloten we toch maar een stukje stad te gaan verkennen. Als eerste een electrical centre waar je echt letterlijk alles maar kunt vinden op electronicagebied. Lenzen voor de camera (worden te duur bevonden), nieuw mobieltje (leuke prijs, toch nog maar niet). En toen doorgelopen naar Bugis. Een en al marktkraam. Prachtig om te zien, zoveel heb ik er echt nog nooit bij elkaar gezien, en zeker niet zo druk! Heel gezellig dorpje in Singapore.

Eigenlijk is Singapore dus een eiland, opgebouwd uit een heleboel dorpjes die in elkaar overlopen. En daaromheen weer een aantal eilandjes.

's Avonds zijn we naar Little India geweest. Het is bijna Deepavali (=nieuwjaar) en alles is enorm versierd. Straatverlichting, bloemen, tempels, álles. Er zijn een heleboel offers nu in de tempels. Op blote voeten mag je gewoon naar binnen en met een beetje geluk hele rolletjes volschieten. Dat geluk had ik dus. André bewaakte mijn schoenen en ik ging brutaalweg fotograferen. Wat een cultuur! Zó kleurrijk, zó verschillend. Het was maar goed dat ik flink wat Mb's op m'n schijfje had.

Midden in de nacht werden we wakker. Jetlag? En die airco maakt toch wel heel wat herrie. Dus zetten we de electriciteit uit, dan valt de airco vanzelf ook uit. Tja. Maar dan gaat het noodlicht vanzelf aan. Niet echt de bedoeling dus dan maar met aircoherrie slapen. En we slapen grandioos door het ontbijt heen. Dat wordt een egg-sandwich met salad en french fries...

Vandaag zijn we naar Pulau Ubin gegaan. Een eiland in het noordoosten, met de boot 20 min. nadat de taxi ons in 3 kwartier naar de ferry bracht. De ferry vertrekt als er 12 mensen mee willen gaan... Dat bleek gelukkig niet echt lang te duren! Een soort jonk bracht ons naar het eiland. Daar stonden zowat 500 fietsen op ons te wachten (voor € 1 per dag!) maar we besloten toch om maar een stukje te lopen. En dat hebben we enkele keren moeten herhalen. Om de 500 m staat er een "hut" waar je lekker kunt uitrusten. Prachtige natuur, de fauna liet zich niet zien (wel horen). Er staan enkele huizen langs de weg, waarbij je je afvraagt of men daar echt in woont. Ja dus. Later hoorden we dat op dit eiland van 8 bij 2 meter tot in de 70-er jaren 4.000 mensen (tegelijk!) woonden. Nu nog 50... Waarvan leven ze? Een soort pensioen of het restaurantje. Wie we ook tegengekomen zijn in S., iedereen is even vriendelijk. Al willen de oudjes niet echt op de foto (lees: echt niet). Maar het is me tot 2x toe gelukt om de binnenkant van een woning te mogen fotograferen, beide keren heel verschillend, wel ongelooflijk! En uiteindelijk hebben we een heerlijke maaltijd in het "dorpje" op het eiland gegeten. Dorpje bestaande uit 6 fietsenverhuurders, 2 winkeltjes, een tempel(tje) en een aantal "restaurants". In dit restaurant heb ik zelfs foto's in de keuken mogen maken al gaf mevrouw toe dat het niet echt schoon was. Maar wij vonden het prachtig! Er werd in een teil afgewassen, oma maakte de groente schoon...
Vanavond lekker in de buurt nog wat gegeten en nu aan het bijkomen.

De volgende post zijn alleen een aantal foto's: de markt van Bugis, impressie van Little India, en 2 foto's van Pulau Ubin.

"woonkamer" Hier vraag je je toch echt af hoe iemand hierin kan wonen...

"pulau ubin" Een van de mooiere huizen

"little india" schoenen uit en genieten van de hindu-cultuur.

"bugis" de overdekte markt, er is ook een deel open op straat.

De tassen zijn zowaar ingepakt. Nu alleen nog deze laptop afsluiten en inpakken en de trip kan beginnen! De treintaxi komt ons om half 2 ophalen en dan op naar Schiphol! Ben alleen nog benieuwd of ik de camera's met de laptop in dat koffertje krijg, dat had ik natuurlijk niet uitgeprobeerd. We hebben nog enkele uren voor vertrek... en het gaat nu wel een beetje kriebelen. We hebben er zin in!

Maandagmorgen. Hoezo kriebels? André is gewoon gaan werken, ik mag proberen iets van dit huis te maken (lees: opruimen) en wat spulletjes klaar te leggen om in te pakken. En te bedenken wat ik allemaal zou kunnen vergeten... Daar ga ik dan maar eens aan beginnen. Morgen pakken we de koffers, tijd genoeg ;-)

We hoeven niet eens terug naar het reisbureau om de tickets op te halen... woensdag staat iemand van Qas ons op het vliegveld op te wachten om onze tickets te overhandigen! Nu is het dus nog een kwestie van koffers inpakken ;-) De internationale rijbewijzen waren binnen 5 minuten gemaakt - beide... De drop, chocoladehagelslag en (strip)boeken liggen al klaar.

Wel handig om wat data door te geven ;-) 18 oktober vliegen we naar Singapore, daar blijven we 2 nachten en vliegen dan 21 oktober door naar Auckland waar we de 22e 's morgens aankomen. 25 oktober steken we over naar het zuidereiland.

Gisteravond Marina aan de lijn gehad. Ze komt echt met Alan naar Auckland! Héél super om haar weer te zien... dat is dan 23 jaar en 7 maanden geleden... wat een tijd. Ga vandaag nog wat simpele schoentjes kopen die makkelijk in de koffer passen. En misschien wel de eerste dingetjes klaarleggen voor de koffer (die gaan er dan nooit in, dus waarom ik ze klaar wil leggen?)

In januari begonnen we op het internet te zoeken naar reizen. Dit jaar gaan we echt naar Nieuw Zeeland. We boekten de reis bij Goodbookers in Breda. Omdat zij aanboden wat wij wilden: een reis, camper en verder niks! We maken een stopover in Singapore op de heenreis. Komen aan op het noorder eiland, blijven daar een paar dagen en nemen dan de ferry naar het zuider eiland. Uiteindelijk zullen we daar het meeste trekken.

De reis is inmiddels betaald en echt veel voorbereiden doen we niet. We kijken af en toe in een brochure, verzamelen wel wat boekjes, maar kijken die nog niet echt in.
Toch kriebelt het ineens... en we besluiten op zaterdagmorgen naar het reisbureau te gaan. En dat was maar goed ook. We bleken geen hotelovernachting in Singapore te hebben. Nou is het daar wel minstens 20C 's nachts, maar om nou buiten te gaan slapen? Gelukkig is een hotel snel gevonden én geboekt!

Nu begin ik een heel klein beetje op internet te zoeken. Marianne van het reisbureau vertelde over een eilandje bij Singapore en dat klinkt wel goed. Dus die informatie ligt nu opgeslagen.
André kwam op het idee te vragen of we een internationaal rijbewijs nodig zouden hebben, ja dus... Die pasfoto moet nog worden gemaakt, maar dat rijbewijs is in 5 minuten klaar. Dat kan dus ook nog op de laatste dag ;-)